ترنم های یک زن

برای گریه های شبانه امکجای خاطره ها نشسته ای،که رفتنت را هنوزبا بغض های بی بدیل دنبال می کنم؟بدترین روز و آخرین دیدارو آن سکوت طولانیجای زخم عمیقی ست ، که همیشه می ماندوقتی در سکوت ات خواندم: باید بروم. + نوشته شده در  پنجشنبه بیست و یکم دی ۱۴۰۲ساعت 3:57&nbsp توسط نسرین  |  ترنم های یک زن...